Zomaar een moment (Hospice)

' Je deur staat open, je ligt op bed en komt een beetje bij van je dagelijkse zorg met een heerlijk liefdevol verzorgd ontbijt.

Dus we spraken af dat je daarvoor de tijd nam en ik nu pas zou komen. Ik vraag of ik het krukje mag pakken om bij je te komen zitten.

Inmiddels een bekend ritueel voor ons. Ik vraag hoe het met je is op dit moment, luister en vraag daarna wat je deze keer zou willen.

Ik zie dat je weer een stukje hebt ingeleverd dus jouw hand en nagelverzorging passen we daarop aan.

Vandaag alleen de nagels verzorgen geef je aan. Ik pak zacht je hand en onderarm, leg mijn zachte witte handdoekje eronder en vraag of het comfortabel voor je is. Ik verzorg ze...

Het is slechts een uiting van veel meer. Respect voor jouw eigenwaarde, voor wie je bent, je zien en je horen, luisteren naar je stilte, verbinden van hart tot hart, ... en tijd. Gewoon 'zijn' in het moment waarmee ik een stukje mag meewandelen op jouw laatste, door jou te bewandelen pad. Ik vang je blik. Je kijkt me intens aan en vertelt me hoe dankbaar je bent voor de lieve mensen om je heen. Dankbaarheid die ik vertaalt zie in jouw vochtige ogen. Ik reik je een tissue aan. Je vraagt vervolgens of ik een man heb, vrouw of vriendin. Ik zeg, " ik heb een man".

En met jouw woorden die mij zeggen dat ik mijn man moet vertellen hoe zuinig hij op mij moet zijn en de drie woorden "je bent écht top" heel zachtjes uitsprak, na het opsteken van je duim, had ik ook een tissue nodig. Een serene stilte, ontspanning en tegelijk een glimlach bij jou en mij.

Je nagels waren weer mooi glad. Ik dankte je wederom voor de bijzondere momenten die mij zoveel brengen en we gaven elkaar een hand, deze was steviger dan de vorige keer. Misschien was het de laatste keer.

Ik ga naar de huiskamer en drink daar een koffie, die ik liefdevol krijg aangereikt, rustig in een hoekje op de bank.

Pak mijn koffertje en vervolg mijn ochtend, zet deze in de gang en klop zachtjes op de deur ernaast, "goeie morgen..."

- zomaar een moment -

en...

"Wat fijn, ik ben even geen patiënt",

"meneer.., ik zie u niet als patiënt"

---

"Komt de "vijldame" nog?

---

"Je verliest al zoveel, zo fijn dit stukje te mogen behouden"

---

"Wat fijn, wat een warme zachte handen"

---

"Ik wist niet dat ik zoveel zenuwen had, ik voel het gewoon helemaal in mijn rug naar boven".

"Oh, wat voor gevoel is dat voor u.

"Echt een heel fijn gevoel".

---

"Ik ben zo rijk, ik heb dit nog nóóit gehad".

---

Zondag komen uw kinderen voetbal bij u kijken. Ze mochten als kind de nagels lakken vertelde u", zullen we er drie rood, wit, blauw doen?"

En zo geschiedde met een brede lach van oor tot oor.